Na een vlucht en een hele lange, vermoeiende busrit, kwamen we op maandag 12 oktober aan in Bury St. Edmunds, een plaatsje ten oosten van Cambridge in het Engelse Suffolk. Hier staat de St Edmundsbury Cathedral, een kathedraal van het anglicaanse bisdom van St Edmundsbury en Ipswich. Edmund the Martyr ( St Edmund ) was een Engelse heilige die leefde tussen 841-869. 

Sinds 1065 heeft er een kerk gestaan op de plek van de huidige kathedraal. In het begin van de 12e eeuw werd een nieuwe kerk gebouwd. In 1503 werd er begonnen met het herbouwen van deze kerk, waarbij er nog een stuk aan is bijgebouwd. 

Begin 20e eeuw, in 1914, werd de kerk een kathedraal en om die reden werd er toen veel aan het gebouw gewerkt. Tussen 2000 en 2005 werd er nog een toren gebouwd in neogotische stijl ( Gotiek is de naam voor een laatmiddeleeuwse stijl toegepast in de periode 1140-1500 in de beeldende kunsten en de architectuur, die vooral aanwezig is in kerkgebouwen ). 

We kwamen binnen en het eerste wat we zagen was een enorm grote hal met allemaal bankjes, deze hal werd gebouwd in 1503 door John Wastell. Hier werden we opgedeeld in groepjes en kregen we een gids toegewezen. De standaard route van de rondleiding bestaat uit 11 verschillende ruimtes. Helaas hadden wij er, door gebrek aan tijd, maar 6 kunnen zien.

Na de hal te hebben bewonderd gingen we naar de ruimte helemaal achterin van de kathedraal; 'Chapels dedicated to St Edmunds and the transfiguration'.  Dat bestond vooral uit kunst, waaronder een wandtapijt van Henry VI van toen hij de abdij bezocht.

Vervolgens liepen we door naar 'The Lady Chapel'.  Deze kapel is gereserveerd voor stille bidders. Ook komen pelgrims dagelijks hiernaartoe om kaarsjes te branden en te bidden. 

De derde ruimte die we inliepen was 'The Quire and the Altar' . Hierin bevindt zich de stoel van de Bischop, wat deze kerk de kathedraal van de bisdom van St Edmundsbury en Ipswich maakt. De gids vertelde dat er tijdens elke zondagsdienst een koor van alle leeftijden zingt.

Toen kwamen we in het midden van de kathedraal waar er door een groot glazen plafond met glas in lood een soortvan lichtinval ontstond; 'Millennium Tower'. Als je omhoog keek zag je van elke provincie/ gemeente een schild gegraveerd zitten. De opvallende 'lantaarntoren' is gebouwd uit Barnack kalksteen en kalk mortel. Deze kroon op het werk van de kathedraal was af in 2005 en werd in 2010 aan de kerk toegevoegd.

De laatste ruimte waar we stonden, was niet echt een ruimte. Het was een heel groot raam met een prachtig werk van glas in lood; 'Susanna Window'. De naam zegt het al, het raam verteld het verhaal van Susanna en de ouderen van de apocriefen. ( Apocrief is afkomstig van het Griekse woord voor verborgen of geheim ).

Als je ooit dicht in de buurt van deze kathedraal bent zou ik je aanraden zeker even een blik binnen te werpen en een kaarsje aan te steken voor je dierbaren.