Sonita Alizadeh : Brides for Sale

Op vrijdag 25 november 2015 heb ik samen met de hele vierde klas het IDFA-festival bezocht. IDFA is een afkorting voor 'International Documentary Film Festival Amsterdam. Het wordt ieder jaar opnieuw georganiseerd, en deze keer duurde het festival van 16 tot 27 november. 

Wij kwamen er eigenlijk alleen om de documentaire 'Sonita' te bekijken. De documentaire gaat over een 18-jarig Afghaans meisje, die samen met haar zusje en nichtje in een asielszoekerscentrum woont in Teheran ( Iran ). Sonita houdt heel erg van muziek en zingen. Zelf maakt ze ook muziek, ze speelt gitaar en rapt. Het allerliefst zou ze rapper willen worden. Helaas is dit niet mogelijk in Iran, omdat het verboden is voor vrouwen om solo te gaan zingen, laat staan te rappen. Daar is Sonita het niet mee eens en vanaf dat moment besluit ze samen met de Iraanse filmmaakster Rokhsareh Ghaem Maghami om ieder moment van haar dagelijks leven op camera te zetten. Sonita en de filmmaakster ontwikkelen ondertussen ook een goede band met elkaar.

Op een gegeven moment komt de moeder van Sonita vanuit Afghanistan naar Teheran om haar dochter op te zoeken. Ze heeft vervelend nieuws. Sonita moet worden uitgehuwelijkt om de bruidsschat van haar broer, die binnenkort gaat trouwen, te betalen. Dit wil Sonita natuurlijk niet en probeert via de organisatie van haar sociaal werker hulp te krijgen. De organisatie wil haar graag helpen, maar dit kan nu eenmaal niet omdat er niet genoeg geld is. Het enige wat ze wel kunnen doen is een half jaar uitstel krijgen. Dit doen ze door een geld te betalen aan de moeder van Sonita. 

Rokhsareh twijfelt heel erg of ze zich moet bemoeien met de situatie van Sonita. Ze is tenslotte maar een documentairemaakster die het leven van iemand volgt, en meestal moeten die zo objectief mogelijk blijven. Uiteindelijk besluit ze zich toch te bemoeien en betaalt het geld voor de bruidsschat, zodat de moeder van Sonita haar met rust laat. Sonita zit nog er nog steeds mee dat uithuwelijken zomaar gebeurt, zonder dat je er zelf invloed op hebt. Daarom besluit ze om een videoclip op te nemen waarin ze zelf rapt over ( minderjarige ) meisjes die worden uitgehuwelijkt aan vreemde mannen. De videoclip werd goed ontvangen in westerse landen, en liet ook aan de wereld zien hoe het er in veel Islamitische landen aan toe gaat. 

Haar nummer was zelfs zó populair, dat ze werd benaderd door een school in Utah, waar Sonita een opleiding kreeg aangeboden. Daar woont ze nu en gaat ze ook naar school. 

Toen de documentaire was afgelopen gebeurde er iets wat niemand echt had verwacht. Sonita zat namelijk zelf ook in de zaal en kwam op het podium om te vertellen over haar ervaring met het maken van de documentaire. Ook kon je nog vragen stellen als je die had. 

Deze documentaire heeft veel indruk op mij gemaakt. Het zijn hele realistische beelden, niks is in scène gezet. Er zitten ook best wel veel emotionele en heftige momenten in. Ik vind het ook heel erg knap van Sonita dat ze haar droom heeft kunnen waarmaken, en niet heeft opgegeven. Ik denk dat ze een voorbeeld is voor veel meisjes die in dezelfde situatie zitten.