Spiksplinter

Hans Eduard Marie Teeuwen ( 3 maart 1967 ) is een Nederlands cabaretier, musicus, acteur en filmmaker. Sinds de jaren negentig vermaakt Teeuwen het publiek met zijn grove, absurde humor. Teeuwen is anders dan alle andere cabaretiers. Hij heeft op het podium een heel sterk karakter. Een karakter dat echt leeft. Alles wat hij op het podium zegt en doet, klopt bij dat karakter. En ja, hij is soms een beetje apart, maar het zijn juist zijn vreemde trekjes die hem als sinds dag één uniek maken in zijn soort.

De bekende en soms toch controversiële humor kwam meerdere malen aan het bod tijdens het bekijken van de cabaretier voorstelling 'Spiksplinter',  die werd gehouden in Circustheater Scheveningen, op 11-04-2011. In 2004 stond Hans voor het laatst als cabaretier op het podium in Nederland met zijn show “Industry of Love”. Na 7 jaar uit het vak te zijn geweest is Teeuwen nog altijd dezelfde als vroeger.

Op het podium staat alleen een vleugelpiano en dé favoriete uitklapstoel van Teeuwen. De felle lampen die op het podium schijnen, zorgen ervoor dat alle aandacht naar Teeuwen is getrokken. Met een aandachtig luisterende en overvolle zaal begint hij met zijn improvisatiekunsten. Je vraagt je tijdens iedere show van Hans Teeuwen regelmatig af, waar hij die gedachtes in godsnaam vandaan haalt en hoe hij iedere keer toch iets nieuws weet te bedenken. Bij Teeuwen is het vaak zo dat zijn improvisatiekunsten zo goed zijn, dat je je soms afvraagt of het niet een beetje is ingestudeerd. Maar dat neemt niet weg dat het sensationeel is om naar te kijken.

Het enige 'probleem' bij Teeuwen is dat zijn humor soms verkeerd kan worden opgevat. Vaak worden zijn grappen of liederen controversieel genoemd. Zelf denk ik daar anders over en heb ik er geen last van, maar ik kan wel begrijpen dat een bepaalde groep mensen zich snel beledigd, gekleineerd of gekwetst kan voelen tijdens het kijken naar zijn voorstellingen. 

Zoals altijd sprongen er in deze voorstelling een paar hoogtepunten uit. Bijvoorbeeld 'aarslikker Danny', waarbij hij het publiek aardig begon te irriteren, door iedere keer hetzelfde stukje tekst te zingen. Het was gelukkig nog net grappig genoeg om het publiek te kunnen laten lachen. Ook het onderwerp Wereldmuziek en het lied 'Leo is op zijn adoptiekind gaan zitten' waren momenten die de zaal erg kon waarderen. 

Met een welverdiende staande ovatie en gejuich van het publiek, eindigt de voorstelling. Zo zie je maar, al ben je zeven jaar uit het vak geweest, dan kan je eerstvolgende show net zo een groot succes zijn als de voorafgaande. Spiksplinter; een vermakelijke show met veel grove humor. Een aanrader voor iedereen die daarvan houdt.